Wordt het niet saai...

...om Boleo's te maken? Neuh! De stofjes van onderstaande tas had ik al een tijdje liggen, maar eigenlijk te weinig van beide. Ken je dat, "geef mij maar een meterke!" als er zich ergens een mooi stofje voordoet en er nog niet meteen een doel voor is? Zo verging het ook deze stoffen. Ik had een stukje kunnen bijkopen, want de bron is niet ver. Maar toch. Gisteren zat ik hier een beetje ziek te wezen, en om het medelijden met mijn zieke zelve te overwinnen moest er iets gefabriceerd worden, uit dié stoffen, en dát patroon. Punt.

Goed, dan moeten we creatief voor de dag komen. Het geheim: er zitten twee stukken van een derde stof in. Stoflaag nr 2, de binnenkant van de ronde zak, is een overschot van een laken. Je moet deze al echt opentrekken om de afwijking te zien, dus daar kon ik mee leven. Ik hield dan van elk stuk stof een paneeltje over om de draagriem mee te maken (ook in twee stukken, in het midden aan elkaar gezet), en eventueel nog voor een zakdoekhoesje, ritstasje of ander kleinood. Zo! Einde van deze aflevering "trishen met brit".

Grijze boleo

De boleo heeft me in zijn greep, zoveel is zeker. Ik herinner me nog mijn verbazing toen ik het eerste ontwerp bij Eloleo zag, en vond dat er geen betere stof bestond voor deze tas dan de door haar gebruikte Ikea-donsovertrek. Hoe dan ook; het moest er vroeg of laat toch eens van komen, dus bij deze een onvervalste namaak:

Normaal grijp ik naar kleur, maar zo nu en dan moet een mens uit zijn comfortzone breken, dus ging ik voor grijs.

Organisatie

Om maar met de deur in huis te vallen: ik ben geen groot organisatietalent. Niet in mijn huishouden, niet in mijn vrije tijd; organiseren is voor mij een zware klus die veel stress en koppijn teweeg brengt. Alle hulpmiddelen zijn dus welkom, en daarom bij deze een -hopelijk afdoende- oplossing voor mijn budgetbeheer:

Een vakjes-organiser, met een vak voor elke dag van de week. Ik kan de rekeningetjes die ik ontvang op die manier sorteren, om ze dan op het einde van de week ergens in een excellbestandje op te slaan. Ja, ik moet dat zo doen, want anders wordt het gat in mijn hand alleen groter, en dat komt de toekomstplannen niet ten goede. Het patroontje heb hier vandaan en viel best mee om te maken. Met uitzondering van de buitenboord: er werd gesuggereerd om deze met de hand vast te naaien. Deze wijsneus hier vindt meestal dat alles machinaal moet kunnen, want vooruit moet het gaan, dus het resultaat was niet honderd procent. De volgende keer zal ik dan ook een naaldje ter hand nemen en het geheel braafjes omzomen met een blind steekje. De labels heb ik afgedrukt met mijn Dymo (nog zo'n budgetvriendelijke -lees domme- aankoop, gelukkig in dit geval eindelijk eens nuttig) op een opstrijklintje. Zo. Nu nog de ingebruikname... misschien morgen.

Weekendje weg

Had iemand deze al gezien? De sleepover, bedoeld om de spullen te vervoeren die je nodig hebt bij een weekendje weg. Patroontje verkregen op de welbekende site, en dan het project -in tweevoud, of wat dacht je?- uitgewerkt.

Ik moet zeggen: een ambitieus project, waar je je perfectionistische oog beter even sluit (zoek de valse plooi), maar de weekendspullen kunnen er wel allemaal ruimschoots in. Ook is het misschien handig te vermelden dat er wel wat knutselwerk aan te pas komt, want er moet een plastieken bodem in (sjabloonvel bij de Banier, dikste soort) en pootjes. Deze pootjes zien eruit als splitpennen en worden in het patroon per 4, maximum per 6 gebruikt. Ik kan er al bij vertellen dat 8 pootjes geen overbodige luxe zijn om de bodem helemaal van de grond te houden. Stevige stof is ook wel degelijk aan de orde, maar dat lijkt me een overbodige mededeling. Verder zit er een voering in die alles mooi afwerkt (foto vergeten!).

Flinke tas: check! Nu nog... een uitstapje.

Boleo bis

En omdat eentje geentje is, nog een boleootje voor de zus!

Natuurlijk in haar mooie stofjes. De reeksjesdrang... heeft weer toegeslagen...

Boleeeeeeeeeeo!

De meeste sToffen Madammen zullen wel in hun vuistje lachen als ik zeg dat ik werkelijk op hete kolen zat te wachten op dit patroon. Ik denk dat ik, na het bestellen bij Van Katoen, wel twintig keer in mijn mailbox heb gekeken of het er al was.

Needless to say dat het, toen het een keer zover was, de tas dezelfde dag nog in elkaar zat. En tóch... she beat me to it! Eloleo ontwierp dit fantastische patroon, en laat ons hopen dat er nog vele van haar hand zullen volgen. Waarschijnlijk herken je het gat in de tas (trouwens niet zomaar een gat: het is een zak!) van vorige projecten. Deze tas is waar ik het idee vandaan haalde, dus ik kan mijn enthousiasme over het uitkomen van het originele patroon nu niet meteen onder stoelen of banken steken. Om het stiksel rond het gat mooi oneindig te laten lijken, is het een goed idee de draad niet af te hechten bij het begin. Gewoon stikken, en voor je de eerste toer rond bent, steek je de afhangende begindraad met een naald door naar de achterkant. Daar knoop je deze vast aan de begindraad aldaar, en knip je de uiteinden af. Je stopt het stiksel op dezelfde plaats waar je begon (even mikken) en doet dan hetzelfde. Resultaat: geen overstikte afhechtingen zichtbaar, maar een mooie doorlopende lijn!

By the way: het hoofdenstofje zal dit najaar verkrijgbaar zijn bij de intussen welbekende bambi!

Wedding fever

Ja, zo is het wel bijna letterlijk. Zomaar even trouwen bestaat niet, zeker niet met een buitenlander... wat een geregel! Maar wat gaat het leuk worden :-)
Het brengt me even terug naar mijn neef Sander, die afgelopen juni trouwde. Hij was het eerste "kleinkind" in de familie dat de sprong waagde, en dat gaf wel enige oproer. Onze grootmoeder en tantes hadden hun outfit al maanden op voorhand bij elkaar, maar wij zijn wat meer last-minute in die dingen. Mama wilde door mij "gepimpt" worden (ja, dat zei ze echt met die woorden!) en wilde een juweel, bloemenbroche en tas.

Uiteindelijk heb ik voor meerdere mensen een tasje gefabriceerd (herken de reeksjesdrang) met enkele patronen die ik kocht bij I Think Sew.

En met veel plezier, want ik stiekem hou ik echt van taftzijde, en dit was de gelegenheid om de taft in het rond te laten vliegen! Ik ging voor een wristband (de rode tas), maar een schouderband was eigenlijk geliefder bij mijn bestemmelingen. Bij deze dus een systeempje met biais in de binnennaad van de tas (dichtgestikt, dubbelgevouwen en schuin-omhoog ingezet), om dan een onzichtbare afneembare schouderband te hebben.

In ruil voor mama's spullen kreeg ik labeltjes kado van haar. Een goeie ruil, al vergeet ik de labels nog geregeld tussen de naad te moffelen.
Nu we het toch over tassen hebben: Van Katoen heeft een nieuw patroon te koop van een wondermooie tas! Ik heb mijn bestelling zojuist geplaatst en kan niet wachten om de boleotas te maken. Ik zou zo zeggen: allen daarheen, en bestellen dat patroon: voor vijf luttele euro's help je een mooi doel te verwezenlijken.

Bloemenweelde

Ik ben weer thuis. Het waren zoals gewoonlijk heerlijke tijden met man en kindjes, en mijn aanpassingsvermogen laat het vandaag afweten. Zo zit ik te sukkelen met mijn azerty-klavier en is het hier bijzonder stil. Mijn computer is na zwaar zwoegen van vaderlief weer op de been, maar maakt nog vreemde bokkesprongen. Mijn schermzicht is horizontaal uitgelepen en dat computert niet zo lekker, maar ik krijg het met de beste wil van de wereld niet verzet. Blèh! Maar om de gemoederen weer op pijl te brengen, reik ik even in de oude doos. Bij de bambi loopt momenteel een give-away. Je kan er oorbelletjes winnen in de vorm van een bloempje. Deze bloempjes werden stuk voor stuk handgemaakt, jawel. En het idee verscheen op een regenachtige namiddag in Schotland. Sophia wil knutselen. Wat hebben we in huis? Vijf halve blokjes oude Fimo. Geen punt; we mengen wat kleurtjes door elkaar, en maken er wel iets van. Zoals dit:

Geef toe: van zo'n bakplaat vol kleurtjes moet je toch een beetje vrolijk worden.

Weer terug in België was het warm, dus hebben we ons met z'n drieën onder de parasol in de tuin gezet en hebben we zo maar even vierhonderd bloempjes "gefimood". Want zoals al eerder duidelijk werd: in de wereld van brit is eentje zo goed als geentje. Gelukkig geldt dit niet voor de "fiancée" die binnenkort "husband" wordt, want wij hebben een trouwdatum vastgelegd. Dus als de bloempjes niet genoeg waren om de gemoederen op te fleuren, dan is dit nieuws het toch zeker wel?

Bezige bij

Na een tijdje een plusmoeder in haar huis te hebben en de godganse tijd te moeten aanhoren hoe leuk stikken is, vond Sophia het tijd om ook eens een poging te wagen. Na enkele schetsen wou ze een bijtje om te knuffelen, met een echte angel die niet prikt. Ik was bij dit project "domme kracht" die op de pedaal drukte, verder komt alle input van haar.

De bij gaat nu overal mee naartoe. Mensen die denken dat het een vis is, krijgen een namaakprikje van de angel.

Slaapzakje gepast

Herinner je je nog de slaapzakjesmicroob? Hier een knap en o zo schattig dametje, gehuld in zo'n slaapzakje. Als ik dit zie, moet ik mezelf op de vingers tikken om er niet nog een stapel bij elkaar te naaien...