Leve de breiclub!

Ik had al vermeld dat ik -wegens het gebrek aan naaiclubs- in breiclubje belandde. Heel fijne en gezellige mensen, maar mijn breivingers zijn zo groen! Ik kan steken opzetten, een rechtse en averechtse gebreid krijgen, maar dan hebben we het ongeveer gehad. Wel ben ik verliefd op mooie wol en heb ik er een voorraadje van liggen, al ligt het meeste nog in België. Binnenkort komen mijn ouders op bezoek en zal ik hier wat meer voorhanden hebben. Ik had me vorig jaar al eens aan een project gewaagd met Olympia-wol van Lana Grossa die ik moest-en-zou-hebben; het was een soort bolero met een kap. Eén mouw gebreid, en ermee gestopt. Eens hier aangekomen leek het me een goed idee om de uitdaging opnieuw aan te gaan en het af te werken. Na vele uren en zere handen kreeg ik een vormeloos, uitgelepen en doorhangend vod... dus met grote teleurstelling heb ik het hele project terug uitgetrokken en heb ik de prachtige wol weer op bolletjes gedraaid. Ik had iets eenvoudigers nodig; een dekentje bijvoorbeeld. Een kleintje, of voor een kleintje. En dat lukte wel.

De zijkanten van een breiwerk zien er niet zo mooi uit (ja, merkte ik voor het eerst!) en dus heb ik er twee rijen vasten rond gehaakt. En nu op zoek naar een volgend breiproject, want donderdag is het weer breiclub. De anderen zitten er rondom mij met flexibele rondbreinaalden, ingewikkeld patroonwerk, twintig verschillende kleuren draad... Ik heb nog veel leerwerk!

Boompjestasje

Sinds we weer on a roll zijn, moest er toch nog eens een tas door de machine. En die machine... het is een nieuwe Bernette, en ik ben er -helaas- niet blij mee. Ze werd al eens binnengebracht voor het aanpassen van de lelijke steken die ze maakte. Het was zogezegd opgelost, maar ik kreeg nog steeds lelijke steken. De dame van de winkel er eens naar laten kijken, volgens wie ik het inrijgen van de onderspoel verkeerd deed. Nu rijg ik de machine -hoeveel manieren zijn er om een onderspoel in te rijgen?- juist in, en BALEN; weer lelijke steken. Vanuit Engeland de machine nog maar eens terugsturen is een zeer dure zaak. Dus ik zucht, erger me blauw, probeer de lelijke steken zo goed mogelijk te camoufleren en hoop op een goeie job binnenkort die me toelaat een machine te kopen die ZEKER mooie steken maakt!
Desalniettemin; het naaien wil doorgaan, dus toen ik dit tasje tegenkwam op pinterest, was ik op slag verkocht. Bleek het een Noodlehead-patroon; dit kon niet tegenvallen.

Het patroon is redelijk eenvoudig, dus het geheel zat vrij snel in elkaar (op een beetje gesukkel bij de bochtjes na). Er is ook een ritsjesoptie, welke ik niet in het geheel vond passen er voor het gemak uitliet. Ik ben nog steeds helemaal verliefd op de boompjesstof (die momenteel trouwens in de aanbieding staat!), en vond dit een goede gelegenheid om er twee te combineren. Ook de voering is één en al boom. Een cadeautje voor iemand die een vette bijdrage op onze trouw heeft geleverd, en het tasje binnenkort in de bus mag verwachten :-)

Breinaaldentas

Nu heeft het echt wel héél lang geduurd alvorens er weer een bericht kwam... ik weet het! Intussen publiceren we vanuit Engeland, waar ik min of meer aan de verandering gewoon raak. Ergens wennen is bij mij altijd een project van lange adem, en het is deze keer niet anders. Uiteindelijk is mijn naaimachine uitgepakt geraakt en heb ik mijn stofkesdoos (vol, jawel, bambibstofkes) gelokaliseerd. Tijd voor enkele naaiseltjes hier en daar.

Een naaiclubje hebben ze hier (nog) niet, helaas! Wel is er in de buurt een superleuk breiwolwinkeltje dat een clubje organiseert op donderdagavond. Dus heb ik mijn breinaalden opgevist. Dat kan je letterlijk nemen, want ze lagen overal in de doos verspreid. Het wolwinkeltje heeft mooie breinaaldzakken in Amy Butler-stof (deze dame is hier populair), maar toen ik het prijskaartje zag kwamen de kriebels om het zelf te doen wel heel snel boven. Na even zoekwerk kwam ik uit op de poepsimpele pennenzak van ons lieve Missy N... perfect!

Ik heb de maten aangepast voor de gemiddelde breinaaldlengte, en ben zowaar heel tevreden over het resultaat. Voor de geïnteresseerden: buiten- en binnenstof zijn telkens twee stukken stof van 50cm x 15cm, naadwaarde van 1 cm inbegrepen. De buitenstof werd verstevigd met Vliesline H640, maar ik denk dat H630 ook moet kunnen (al heb ik het wel voor die stevige H640 voor dit project; de naalden mogen in geen geval door de stof prikken). De rits is er eentje van 50 cm, die met de ritsflapjes eraan nog ongeveer 45 cm meet. Werkwijze exact dezelfde als deze van Missy N's pennenzak, glashelder uitgelegd. Poepsimpel... nog steeds!