Kanzashi!

Kanzashi; het woord lijkt een beetje op niezen, maar het gaat hier om ander stofgebruik dan een zakdoek: japanse bloemen! Ik kreeg het boek in het oog en was er meteen voor gewonnen. De bloemblaadjes zijn allemaal gemaakt uit vierkante stukjes stof, volgens een bepaalde manier in elkaar "ge-origamied" en aan elkaar geregen tot een bloem. Knoopje in het midden, klaar! Niet moeilijk, wel resultaat.
Na al dat Kanzashi-geweld zijn er natuurlijk een hoop bloemen op voorraad. Het ligt voor de hand er aan de achterkant een brochespeld of haarclip op te zetten, maar ze groeperen per kleur is helemaal mijn ding. Per drie op aluminiumdraad gezet zijn het halskettingen geworden:Ze zijn groot en dus nogal "in your face" maar ik ben zelf niet smal, dus geen smalle kettinkjes voor mij. Kleur troef!

A-lijn

Van rokjes naar jurkjes, dat lijkt een logische stap. Een A-lijn jurkje voor vierjarige Fran, op vraag van mama Katrien. Toch eerst maar een testmodelletje gefabriceerd, want Katrien had me stof gegeven die ze graag in jurkjesvorm wilde terugkrijgen. Indien je hier een donsovertrek van de Ikea denkt te herkennen, dan denk je juist. Alleen heeft deze overtrek nog een fuchsiaroze verfbad gehad; overwerk voor de wasmachine, maar wel de moeite waard.

Het testmodelletje bleek maar net groot genoeg als hemdje, dus het jurkje in de "goeie" stof mocht wat breder en een flink stuk langer. Het testmodelletje mocht verder afgewerkt worden als hemdje, dus kreeg het twee knoopjes die ik op goed geluk eens in de Xenos in Nederland had gescoord. Het echte jurkje werd afgewerkt met twee rasechte retroknopen die nog op het -intussen bruin uitgeslagen en naar grootmoe geurend- verkoopskartonnetje genaaid zaten.


En nu hopen dat Franneke blij is!

Rokjesparade

Even voorstellen: dit is Sophia. Je zou haar twaalf jaar oud schatten, maar in werkelijkheid is ze acht. Is het leuk om kleren te kopen voor een achtjarige op de tienerafdeling met stoere opschriften en doodskoppen-met-strikje? Nee. Dus graaiden we hier even in de stoffenmand met überschattige stofjes, en draaiden snel twee rokjes in elkaar volgens de methode van zusje: omkeerbaar, met een tailleband in tricot bovenaan, en onderaan afgewerkt met biais. Maten werden doorgegeven via de telefoon (Sophia woont in Schotland), patroontje werd getekend. Stof geknipt, tricot opgespannen, en biais bevestigd. Over dit laatste gevreesde band heb ik op het net een filmpje gedownload over "het bevestigen van biais zónder vloeken". Heb ik gevloekt? Jawel, maar wel in het engels, zoals het filmpje voorschreef.

Aangekomen in Schotland werden de rokjes bewonderd en gepast, maar de tailleband was niet helemaal "up to scratch"; waarschijnlijk te smal in de hoogte en daardoor niet strak genoeg. Gelukkig was ik met de rokjes meegereisd om er een elastiek in te schuiven. Ze kan nu rondhupsen zonder de rok op haar enkels te zien vallen. Ziehier het blije gezichtje!